و% بررسي ارتباط بين معيارهاي هيستوپاتولوژيك ويروس پاپيلوماي انساني و وجود HPV در نمونههاي بيوپسي سرويكس در بلوكهاي پارافيني به روش PCR 3 2 1 دكتر حميدرضا قاسميان مقدم دكتر حسين آيتاللهي دكتر عليرضا سبحاني دكتر زهرا اطاعتي دكتر شهرام زارع 3 1 دستيار گروه پاتولوژي استاديار گروه پاتولوژي استاديار گروه زنان و زايمان دانشيار گروه پزشكي اجتماعي گروه پاتولوژي دانشگاه علوم پزشكي مشهد مجله پزشكي هرمزگان سال هفدهم شماره سوم مرداد و شهريور 92 صفحات 2-212 دانشگاه علوم پزشكي هرمزگان 2 دانشيار نويسنده مسي ول: دكتر عليرضا سبحاني گروه پاتولوژي بيمارستان شريعتي دانشگاه علوم پزشكي هرمزگان بندرعباس - ايران تلفن: +98 917 361 118 پست الكترونيكي: asobhani@huma.ac.ir دريافت مقاله: 91/1/2 چكيده مقدمه: هدف از اين مطالعه تطابق يافتههاي هيستولوژيك ضايعات سرويكس با شناسايي ويروس پاپيلوماي انساني (HPV) به وسيله واكنش زنجيرهاي پليمراز (PCR) بود. روش كار: در اين مطالعه توصيفي 13 نمونه بيوپسي مورد بازبيني قرار گرفتند و نمونه كه معيارهاي هيستوپاتولوژيك كافي را داشتند به مطالعه وارد شدند. ارزيابي PCR با استفاده از پرايمرهاي GP/6+ انجام شد و از ژن بتاگلوبين به عنوان كنترل داخلي استفاده شد. يافتههاي موروفولوژيكي كه با نتايج مثبت HPV تطابق داده شد شامل آتيپي كويلوسيتي چند هستهاي شدن آكانتوز پاپيلوماتوز پاراكراتوز سلول ديسكراتوتيك ميتوز در يك سوم تحتاني اپيدرم هيپرپلازي لايه هاي بازال بودند. نتايج: در نمونه انتخابي تشخيص پاتولوژيك در 37 مورد سرويسيت مزمن (%7) و در 13 مورد ني وپلازي اينترااپيتليال سرويكس CIN بود. DNA ي HPV جمعا در 6 مورد مثبت شد كه شامل %/ موارد سرويسيت مزمن (2 مورد) %3/8 موارد CIN (شامل %33/3 موارد CIN I % موارد (CIN II بود. هيچ يك از معيارهاي هيستولوژيك ارتباط بالايي با HPV نشان ندادند. تنها يافته اي كه ارتباط مستقل مستقيم و ضعيفي با HPV نشان ميداد آتيپي كويلوسيتي بود (/3=P و (Kappa= /296 كه حساسيت 1 ويژگي %63/6 نشان ميداد. پس از حذف موارد خفيف آتيپي كويلوسيتي اين ارتباط تقويت شد (/1>P و (Kappa=/669 و حساسيت و ويژگي به ترتيب به 93/2 اخباري مثبت و منفي نيز مربوط به وجود كويلوسيتوز بارز بود. و% %83/3 تغيير يافت. بالاترين ارزش نتيجهگيري: با وجود آن كه برخي از موارد سرويسيت مزمن ناشي از عفونت HPV ميباشد بين شدت سرويسيت و ابتلا به HPV ارتباطي وجود ندارد. هرچند كويلوسيتوز يك معيار نشانگر خوب براي عفونت HPV ميباشد با اين حال محدوديتهايي در زمينه تشخيص هيستولوژيك عفونت HPV سرويكس وجود دارد. كليدواژهها: ويروس پاپيلوماي انساني (HPV) PCR - - بيوپسي اصلاح نهايي: 91/8/22 پذيرش مقاله: 92/2/1 مقدمه: شايعترين تغييرات مشاهده شده در اپيتليوم اسكواموس سرويكس وضعيتهاي متاپلاستيك يا واكنشي و ضايعات ديسپلاستيك مرتبط با عفونت HPV ميباشد (1). ويروس پاپيلوماي انساني (HPV) با ضايعاتي در داخل اپيتليوم اسكواموس سرويكس (SIL) همراه است كه ميتواند به سمت سرطان سرويكس پيشرفت كند (2). مطالعات همگروهي نشان دادهاند كه وجود DNA ي HPV براي پيشرفت ني وپلاسمهاي سرويكس الزامي است و با ناپديد شدن آنها پسرفت سلولهاي ني وپلاستيك انتظار ميرود (2 3). بيشتر ضايعات از اپيتليوم
اسكواموس يا اپيتليوم اندوسرويكال متاپلاستيك منشا ميگيرند. هنگامي كه اين ضايعات محدود به اپيتليوم باشند طبق تعريف سازمان بهداشت جهاني سرويكس ميشوند. (WHO) (CIN) درجات ني وپلازي اينترااپيتليال يا ديسپلازي-كارسينوم درجا ناميده CIN I, II, III برپايه وسعت و شدت درگيري تشخيص داده ميشوند. چندين مطالعه نشان دادهاند كه عفونت HPV با ضايعات پيشساز و نيز سرطانهاي پيشرفته ارتباط دارند. تاريخچه طبيعي بيشتر كانسرهاي سرويكس با يك بيماري عفوني همراه با HPV شروع ميشود كه منجر به ايجاد ناهنجاريهاي در سلولهاي داخل اپيتليوم اسكواموس ميگردد. با پيشرفت روشهاي شناسايي HPV كشف DNA ي HPV در ضايعات درجه پايين (LSIL) و درجه بالا (HSIL) اپيتليوم اسكواموس به %9-8 افزايش پيدا كرده است (2). داخل با وجود آنكه در گزارش HSIL بين آسيب شناسان و نيز هنگام بازخواني مجدد موارد گزارش شده عموما اتفاق نظر بالايي وجود دارد اين امر در موارد گزارش پايين LSIL ميباشد. يك علت احتمالي تجربه هيستوپاتولوژيست ميباشد كه ضايعات ناشي از HPV را كه ديسپلازي واضحي نداشته و جزو موارد CIN در نظر گرفته نشده تشخيص LSIL مطرح ميگردد (1 ). در اين ضايعات غيرطبيعي علايم هيستولوژيك ه ب HPV عفونت شكل متغييري به (koilocytosis) چند هستهاي شدن صورت كويلوسيتوز (multinucleation) آكانتوز (acanthosis) سلول ديسكراتوتيك (Dyskeratotic cell) ميتوز در يك سوم بازال اپيتليوم هيپرپلازي لايههاي بازال و فقدان يك لايه بازال مجزا بروز ميكند. علاوه بر اين در كولپوسكوپي اين ضايعات غيرطبيعي و ضايعات متاپلاستيك و واكنشي و LSIL طي تماس با اسيد استيك سفيد ميشوند (acetowhite) كه تحت بيوپسي قرار گرفته و جهت بررسي ارسال ميگردند.(1) با توجه به اهميت تشخيص تغيير كويلوسيتي در شناسايي هيستولوژيك HPV در اين مطالعه وجود تغييرات كويلوسيتي در اپيتليوم سطحي بطور تيپيك و يا همراهي با تغييرات ديسپلاستيك در جاهاي ديگر نمونه همراهي با آكانتوز يا سلول ديسكراتوتيك و يا ميتوز در محل مشاهده تغيير كويلوسيتي به عنوان معيار در نظر گرفتن اين تغييرات به عنوان تغيير كويلوسيتي بارز مدنظر قرار گرفت. بيشتر كشورها از تست غربالگري پاپانيكولا براي كشف CIN استفاده ميكنند. بيماراني كه در آنها نتايج تست پاپانيكولا مثبت شود جهت انجام كولپوسكوپي و بيوپسي نواحي مشكوك ارجاع ميشوند. تشخيص هيستولوژيك اساس بر CIN معيارهاي تعريف شده توسط WHO گذاشته ميشود. علاوه براين برخي از نماهاي هيستولوژيك به عنوان احتمال وجود عفونت HPV در ضايعات اپيتليالي در نظر گرفته ميشود. با اين حال با وجود آن كه اين معيارهاي هيستولوژيك قابل قبول هستند اما در تشخيص نهايي بين پاتولوژيستها اختلاف نظر وجود دارد (2). پس از ايجاد پرايمرهاي شناسايي HPV توسط واكنش زنجيرهاي پليمراز (PCR) از آنجايي كه تقريبا در تمامي موارد DNA ي HPV يافت شد مشخص گرديد HPV نقشي اساسي در سرطانهاي سرويكس بازي ميكند. اين امر منجر به استفاده وسيع از آزمونهاي شناسايي DNA ي HPV در بيماران مبتلا به SIL يا داراي سلولهاي اسكواموس غيرطبيعي با اهميت نامشخص در مطالعات غربالگري توسط كولپوسكوپي گرديد (2-). در يك مطالعه در سال 28 به وسيله و Cabibi همكارانش به بررسي معيارهاي هيستوپاتولوژيك مرتبط با HPV پرداختند آنها نتيجه گرفتند كه تنها معيارهاي هيستولوژيكي كه ارتباط معنيداري با نتايج مثبت HPV داشتند كويلوسيتوز و دوهستهاي شدن ميباشد و تنها معيار نسبتا اختصاصي و حساس كويلوسيتوز است (1). در مطالعه ديگري كه در سال 2 توسط Salvia و همكارانش انجام شد آنها نيز نتيجه گرفتند كه حساسترين يافتههاي مرتبط با HPV آتيپي كويلوسيتي و دوهستهاي شدن ميباشد اما ميزان اختصاصيت آنها پايين است. همچنين بالاترين ارزش اخباري مثبت نيز مربوط به آتيپي كويلوسيتي ديسكراتوز و دوهستهاي شدن ميباشد (2). در مطاله انجام شده در سال 22 در استان مازندران درصد بالايي از موارد ديسپلازي\متاپلازي سرويكس و موارد كارسينوم سرويكس حاوي DNAي HPV بودند در حالي كه اين ميزان در موارد سرويسيت مزمن پايين بود. در مطالعات انجام شده در سالهاي 23 در كره جنوبي توسط Tae Sook 6) Hwang و) 2 در برزيل توسط Salvia و همكارانش (2) ٢٠٦
جدا گرديد. پس از خشك كردن نمونه در حرارت 37ºC به مدت 2 ساعت جهت استخراج DNA نمونه ها در 3µl بافر هضمكننده (متشكل از mm اسيد كلريدريك تريس 1mM EDTA %/ تويين 2 و 3µg/ml پروتيينازK ) به مدت يك شبانه روز در حرارت 6ºC با لرزش ملايم تا خورد شدن كامل بافت قرار داده شد. سپس با استفاده از روش فنل-كلروفرم نمونه DNA استخراج گرديد (1 19 23). جهت ارزيابي كيفي نمونه DNA از پرايمرهاي ژن بتاگلوبين استفاده گرديد. سپس نمونههاي حاوي DNA جهت كشف DNAي HPV تحت آزمون PCR با استفاده از پرايمر عمومي GP/6+ قرار گرفت كه باعث آمپليفيكاسيون ژن HPV L1 ORF و ايجاد يك رشته حاوي 1 جفت باز ميشود (2 7 8). β-globin6f '- GGTTGGCCAATCTACTCCCAGG-3' β-globin6r '- GCTCACTCAGTGTGGCAAAG-3' GP: ' - TTTGTTACTGTGGTAGATAC - 3' GP6: ' - GAAAAATAAACTGTAAATCA - 3' در درصد بسيار بالايي از موارد ني وپلازيهاي اينترااپيتليال سرويكس و كارسينوم سرويكس DNAي HPV يافت شد. آنها همچنين در درصد قابل ملاحظهاي از موارد سرويسيت مزمن HPV را كشف نمودند (به ترتيب 37/2 %3). و% هدف از اين مطالعه ارزيابي معيارهاي مورفولوژيك نمونههاي بيوپسي شده و مقايسه آنها با نتايج حاصله از PCR جهت كشف وجود DNAي HPV ميباشد. به اين اميد كه اين مطالعه بتواند تشخيص مورفولوژيك HPV را بهبود بخشد. روش كار: در اين مطالعه كه به روش توصيفي - مقطعي انجام شد تمامي نمونههاي بيوپسي و كورتاژ سرويكس كه از ابتداي سال 1389 به بخش پاتولوژي بيمارستان شريعتي بندرعباس ارسال شده بودند مورد بازبيني قرار گرفتند. پس از بررسي نمونهها مواردي كه براساس معيارهاي هيستوپاتولوژيك كافي جهت ورود به مطالعه را داشتند پس از ثبت معيارها طبق پرسشنامه تهيه شده بلوكهاي مربوطه از آرشيو خارج و جهت استخراج DNA و ارزيابي از نظر وجود HPV مورد بررسي قرار گرفتند. در اين مطالعه مواردي كه تغييرات كويلوسيتي را به صورت بارز و گسترده نشان ميدادند ه ب صورت مثبت و مواردي كه آتيپي كويلوسيتي خفيفي به صورت هستههاي هيپركروماتيك با نامنظمي خفيف شكل و حاشيه غشاي هسته به همراه سيتوپلاسم روشن را نشان ميدادند به عنوان موارد مشكوك ثبت گرديد. براساس وجود التهاب و ديسپلازي و نيز شدت آن نمونهها به گروه تشخيصي سرويسيت مزمن CIN I CIN CIN III II تقسيمبندي شدند. بدين صورت كه مواردي كه التهاب را نشان ميدادند و فاقد ديسپلازي بودند در گروه سرويسيت مزمن قرار گرفتند و مواردي كه ديسپلازي را نشان ميدادند برحسب شدت ديسپلازي در گروه CIN قرار گرفتند. استخراج :DNA پس از تهيه 6 برش 1 ميكروني از هر نمونه به روش استريل بااستفاده از ميكروتوم با تيغ هاي يك بار مصرف نمونه به لوله هاي ميكروسانتريفوژ وارد شد و مراحل دپارافينيزه كردن نمونه با استفاده از حرارت گزيلن انجام شد و نمونه بافتي با استفاده از سانتريفوژ و رسوبدهي بوسيله اتانل جهت آمپليفيكاسيون نمونه DNA 1 نانوگرم از DNA نمونه به ميكروليتر محلول PCR متشكل از 2 ميلي مول DTT ميلي مول 7/ ميلي مول Mgcl2 8 Tris-Hcl (8.3) 2 ميكرومول از انواع دزوكسي نوكلي وتيدهاي تري فسفات مخلوطي حاوي 2 پيكومول از هر پرايمر و /2 واحد Taq.DNA polymerase سپس نمونهها طبق برنامه اجرا شده توسط ترموسايكلر به مدت 2 ساعت تحت PCR قرار گرفت (9). در نهايت معيارهاي هيستولوژيك ثبت شده با نتايج حاصل از PCR با استفاده از نرمافزار SPSS 2 مقايسه و مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. جهت بررسي ارتباط هر يك از معيارهاي هيستولوژيك با وجود DNAي HPV از تست كاي اسكوي ر test) (Chi-square استفاده شد. هنگامي كه تعداد موارد مثبت معيار مورد نظر كمتر از پنج بود از تست دقيق فيشر test) (Fisher's exact استفاده شد. جهت تاييد ارتباط بين تشخيص بيوپسي و معيارهاي هيستولوژيك با نتيجه PCR ضريب كاپا (Kappa) محاسبه گرديد. مقادير نزديك به 1+ نشاندهنده ارتباط مستقيم بين دو روش مقادير بالاتر از /7 نشان دهنده ارتباط قوي مقادير كمتر از / نشان دهنده ارتباط 27
ضعيف و مقادير بين / دو روش ميباشد (2). نتايج: و /7 نشاندهنده ارتباط بينابيني بين در اين مطالعه معيارهاي هيستوپاتولوژيك و تشخيص نهايي نمونه بيوپسي و كورتاژ سرويكس مورد ارزيابي قرار گرفت. ميانگين سني بيماران در اين مطالعه 38/72±1 سال (در محدوده 21 تا 7 سال) بود. نتايج شيوع HPV براساس گروه هاي سني مطابق جدول شماره 1 بود. گروه سني جدول شماره 1 - نتايج شيوع HPV بر اساس گروههاي سني تعداد(درصد) HPV + (%16/7) 1 (%1) <2 درصدابتلابهHPV درگروه سني مربوطه تغييرات مورفولوژيك مشاهده شده در اين مطالعه: آتيپي كويلوسيتي % (22 مورد شامل 1 مورد آتيپي كويلوسيتي خفيف و 8 مورد كويلوسيتوز بارز) آكانتوزيس %8 (29 مورد) پاپيلوماتوز %6 (3 مورد) پاراكراتوز %8 ( مورد) سلول ديسكراتوتيك %1 (7 مورد) ميتوز در يك سوم تحتاني اپيدرم (12 %2 مورد) هيپرپلازي لايه بازال %36 (18 مورد) آتيپي سلولي %6 (23 مورد) ديسپلازي %26 (شامل 6 مورد خفيف مورد متوسط و 2 مورد شديد). التهاب در تمامي موارد به درجاتي مشاهده شد كه براساس شدت %3 خفيف %2 متوسط و %18 شديد بود. هيچ موردي از چندهستهاي شدن در نمونه هاي مورد بررسي مشاهده نشد. تغييرات هيستوپاتولوژيك مشاهده شده بر اساس نتايج آزمون PCR مطابق جدول 2 بود. 2 2 12/ 1/3 1/3 (%33/2) 2 (%16/7) 1 (%16/7) 1 (%16/7) 1 (%) (%) (%) 6 (%16) 8 (%16) 8 (%1) 7 (%1) 7 (%1) 7 (%1) 7 (%2) 1 26-3 31-3 36-1- 6-1- > تعداد كل جدول شماره 2- تغييرات هيستوپاتولوژيك مشاهده شده بر اساس نتيجه HPV PCR ديسپلازي آتيپي هايپرپلازي ميتوز سلولديس كراتوتيك پاراكراتوز پاپيلوماتوز آكاتتوز چند هستهاي كيلوسايت HPV (PCR) 1 2 3 6 9 1 18 9 منفي 7 1 3 مثبت تشخيص Chronic Cervicitis CIN I CIN II CIN III Total جدول شماره 3 - ميزان موارد HPV مثبت بر اساس تشخيص جمع 37 6 2 (%1) HPV DNA (PCR) وجود عدم وجود (%/) 2 (%9/6) 3 (%33/3) 2 (%66/7) (%) 2 (%6) 3 9%) (%1) 2 (%12) 6 (%88) HPV براساس آزمون PCR ارتباط نشان ميدادند آتيپي كويلوسيتي (/3=P و) وجود آتيپي سلولي (/3=P) در تمامي موارد HPV مثبت براساس تست PCR آتيپي كويلوسيتي مشاهده گرديد. معيارهايي كه با حضور DNAي ٢٠٨
بودند. البته در همه موارد تطابق بين معيار هيستوپاتولوژيك مشاهده شده با نتيجه تست PCR پايين بود (به ترتيب براي آتيپي كويلوسيتي و Kappa=/191 Kappa=/296 براي وجود آتيپي سلولي). با حذف مواردي كه تغييرات كويلوسيتي خفيف را نشان ميدادند ميزان تطابق كويلوسيتوز با نتيجه تست PCR افزايش پيدا كرد.(Kappa=/669) با كنترل تا ثير التهاب مزمن و آتيپي كويلوسيتي بر مشاهده آتيپي سلولي ارتباط بين آتيپي سلولي و وجود DNAي HPV از بين رفت (به ترتيب 161/.(P=/3 و تشخيص پاتولوژي نمونههاي مورد بررسي شامل 37 مورد سرويسيت مزمن (%7) 6 مورد (%12) CIN I مورد CIN PCR بود. نتايج تست (%) CIN II و 2 مورد (%1) II براساس تشخيص پاتولوژي مطابق جدول شماره 3 بود. براساس اين مطالعه بين ديسپلازي و وجود DNAي HPV ارتباط وجود دارد (/=P) اما اين ارتباط ضعيف ميباشد.(Kappa=/222) براساس اين مطالعه برخي از موارد سرويسيت مزمن ميتوانند ناشي از HPV باشند اما ارتباطي بين شدت التهاب و عفونت HPV يافت نشد. بحث و نتيجهگيري: در اين مطالعه آتيپي كويلوسيتي آتيپي سلولي و وجود ديسپلازي ارتباط معنيداري با حضور DNAي HPV نشان دادند كه در تمامي اين موارد اين ارتباط ضعيف بود. پس از حذف اثرات وجود همزمان آتيپي كويلوسيتي و ديسپلازي بر مشاهده آتيپي سلولي در نمونه بيوپسي با استفاده از آزمونهاي آماري Partial correlations اين ارتباط از بين رفت. اين نتايج با نتايج حاصله از تحقيق P.N.D Salvia و همكارانش در برزيل و مطالعه Cabibi و همكارانش همخواني دارد. در زمينه ارتباط بين وجود سلولهاي دوهستهاي با حضور DNAي HPV در مطالعات سالويا و كابيبي و همكارانشان به علت عدم مشاهده اين تغيير هيستولوژيك در نمونههاي مورد بررسي در اين مطالعه اين ارزيابي امكانپذير نبود. اين اختلاف ممكن است به علت اختلاف در نحوه انتخاب موارد مورد مطالعه باشد. تنها معيار تشخيصي قابل اطمينان در اين مطالعه وجود آتيپي كويلوسيتي بود (با حساسيت بالا (%1) و ويژگي نسبتا پايين (%63/6) و ارزش اخباري مثبت %27/3 و ارزش اخباري منفي %1). با در نظر گرفتن موارد قطعي كويلوسيتوز (پس از حذف موارد با تغيير كويلوسيتي خفيف) حساسيت و ويژگي قابل قبولي به دست آمد (حساسيت 83/3 و% ويژگي 93/2 % با ارزش اخباري مثبت %62/ و ارزش اخباري منفي %97/6). در نتيجه با توجه به شيوع نسبتا پايين عفونت HPV سرويكس در ايران (9) به نظر ميرسد برخلاف مناطق با شيوع بالاي عفونت همانند آمريكاي لاتين (2) ميتوان از موارد تغيير كويلوسيتي خفيف جهت ارزيابي نمونه از نظر وجود DNAي HPV صرف نظر نمود و تنها بر مواردي كه كويلوسيتوز بارز را نشان ميدهند تكيه كرد. نتايج حاصله از ارزش تشخيصي كويلوسيتوز در اين مطالعه بالاتر از مطالعه Cabibi و همكارانش ميباشد اما اين اختلاف قابل ملاحظه نميباشد. در اين مطالعه وجود عفونت HPV براساس تشخيص هيستوپاتولوژيك نمونه بيوپسي سرويكس در %/ موارد سرويسيت مزمن و %3/8 موارد ديسپلازي سرويكس نشان داد. اين نتايج در مقايسه با نتايج حاصل از مطالعه انجام شده در استان مازندران كه بر روي نمونههاي پارافينه انجام شده (11) پايينتر ميباشد همچنين اختلاف كاملا معنيداري با نتايج مطالعات Tae Sook Hwang و همكارانش در كره جنوبي (6) و P.N.D Salvia و همكارانش در برزيل (2) دارد. اين اختلاف از دو جنبه قابل ارزيابي ميباشد: اول از ديدگاه نوع منبع نمونه DNA مورد بررسي و روشهاي ارزيابي وجود DNA و دوم اختلاف در شيوع عفونت HPV سرويكس در مناطق مختلف. از آنجايي كه در برخي از مطالعات مشكلاتي در زمينه حصول نتيجه از آزمون PCR با نمونههاي حاصل از بلوكهاي پارافيني بافتهاي فيكس شده در فرمالين گزارش شده است احتمال دارد كه در صورت استفاده از نمونههاي يخزده يا تازه به علت عدم وجود اثر بازدارنده فرمالين در مرحله امپليفيكاسيون نتيجه آزمون HPV PCR در تعداد بيشتري از 29
با توجه به نتايج اين مطالعه و مطالعات قبلي با توجه به وجود شواهد فزاينده در زمينه نقش عفونت HPV در ايجاد ديسپلازي و ضايعات پيش ساز كارسينوم سرويكس و احتمال وجود انواع (High Risk-HPV) HR-HPV در سنين بالاتر توصيه ميشود در مواردي كه تغييرات كويلوسيتي بارز يا ديسپلازي سرويكس در نمونه بيوپسي سرويكس مشاهده ميگردد جهت تا ييد حضور DNAي HPV و تايپينگ آن از روش سريع و دقيق Real time PCR روي نمونه هاي تازه (Cytobrush) به منظور پيشبيني احتمال پيشرفت ضايعه به ضايعات با درجه بالاتر استفاده گردد. نمونهها مثبت گردد (12). Hwang Tae Sook و همكارانش و نيز P.N.D Salvia و همكارانش در مطالعات خود از نمونه تازه (cytobrush) جهت ارزيابي وجود DNAي HPV استفاده كردند. همچنين هر دو از دو روش جهت تا ييد وجود DNAي PCR- در مطالعه خود استفاده نمودند (ارزيابي به روش HPV RFLP و ميكروآرايههاي اليگونوكلي وتيدي در مطالعه تاي ه سوك هوانگ و استفاده از دو پرايمر GP/6+ و MY9/11 در مطالعه سالويا). در نتيجه احتمال دارد برخي از موارد آزمون HPV PCR به صورت كاذب منفي شده باشد. از سوي ديگر با توجه به اختلاف شيوع عفونت HPV در مناطق مختلف جهان (شيوع بالا در آمريكاي لاتين و شيوع پايين در منطقه مديترانه) اين اختلاف ميتواند ناشي از اختلاف شيوع عفونت HPV سرويكس باشد (1). References منابع 1. Cabibi DF, Giovannelli L, Cacciatore M, Tripodo C, Ammatuna F, Aragona F, et al. Histological Features and ki- 67 Index In Cervical Atypical Lesions. American Journal of Infectious Diseases. 28;:193-199. 2. Salvia PN, Bergo SM, Bonesso-Sabadini PI, Tagliarini EB, Hackel C, DE Angelo Andrade LA. Correlation between histological criteria and human papillomavirus presence based on PCR assay in cervical biopsies. Int J Gynecol Cancer. 2;1:126-132. 3. Nobbenhuis MA, Walboomers JM, Helmerhorst TJ, Rozendaal L, Remmink AJ, Risse EK, et al. Relation of human papilloma virus status to cervical lesions and consequences for cervical-cancer screening: a prospective study. Lancet. 1999;3:2-2.. Solomon D, Davey D, Kurman R, Moriarty A, O'connor D, Prey M, et al. The 21 Bethesda system: terminology for reporting results of cervical cytology. JAMA. 22;287:211-2119.. Cricca M, Bonvicini F, Venturoli S, Ambretti S, Gallinella G, Gentilomi G, et al. Efficient treatment of paraffinembedded cervical tissue for HPV DNA testing by HC-II and PCR assays. J Clin Virol. 2;29:137-1. 6. Hwang TS, Jeong JK, Park M, Han HS, Choi HK, Park TS. Detection and typing of HPV genotypes in various cervical lesions by HPV oligonucleotide microarray. Gynecol Oncol. 23;9:1-6. 7. Barger MP, BAAY MF, Quint WG, Koudstaal J, Hollema H, Duk JM, et al. Comprehensive Study of Several General and Type-Specific Primer Pairs for Detection of Human Papillomavirus DNA by PCR in Paraffin- Embedded Cervical Carcinomas. Journal of Clinical Microbiology. 1996;3:7-77. ٢١٠
8. Sadeghi A, Sobhani AR, Etaati Z, Jahanlu A, Shiroodi M. Prevalence of Human Papilloma Virus among Women with Cervical Intraepithelial Neoplasia III and Invasive Cervical Cancer from 21 to 26 in Bandarabas. Iranian Journal of Pathology. 28;3:183-18. 9. Hindryckx P, Garcia A, Claeys P, Gonzalez C, Velasquez R, Bogers J, et al. Prevalence of high risk human papilloma virus types among Nicaraguan women with histological proved preneoplastic and neoplastic lesions of the cervix. Sex Iran SM Infect. 26;82:33-336. 1. Xavier Bosch F, Qiao YL, Castellsagué X. The epidemiology of human papillomavirus infection and its association with cervical cancer. International Journal of Gynecology and Obstetrics. 26;9:8-21. 11. Hamkar R, Azad TM, Mahmoodi M, Seyedirashti S, Severini A, Nategh R. Prevalence of human papilloma virus in Mazandaran province, Islamic Republic of Iran. East Mediterr Health J. 22;8:26-271. 12. Rabelo-Santos SH, Zeferino L, Villa LL, Sobrinho JP, Amarial RG, Magalhaes AV. Human papilloma virus prevalence among women with cervical intraepithelial neoplasia III and invasive cervical cancer from Goiania, Brazil. Mem Inst Oswaldo Cruz. 23;98:181-18. 211
Correlation between histopathological criteria of Human Papilloma Virus infection and the presence of HPV in paraffin-embedded cervical biopsies based on PCR assay H.R. Ghasemian Moghadam, MD 1 H. Ayatollahi, MD 2 A.R. Sobhani, MD 3 Z. Etaati, MD S. Zare, PhD Resident of Pathology 1,, Assistant Professor Department of Pathology 3, Assistant Professor Department of Obstetrics and Gynecology, Associatr Professor Department of Community Medicine, Hormozgan University of Medical Sciences, Bandar Abbas, Iran. Associate Professor Department of Pathology 2, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran. ABSTRACT (Received 23 Mar, 212 Accepted 3 Apr, 213) Correspondence: A.R. Sobhani, PhD. Pathology Department Shariati Hospital, Hormozgan University of Medical Sciences. Bandar Abbas, Iran Tel:+98 917 361 118 Email: asobhani@hums.ac.ir Introduction: This study was carried out to correlate histological findings in cervical lesions to human papilloma virus (HPV), as detected by polymerase chain reaction (PCR). Methods: In this descriptive study, out of 13 cervical biopsies, biopsies, containing sufficient histopathologic criteria, were examined. PCR assay was performed with the primers GP/6+ and, as control, the beta-globin gene was amplified. The morphological findings were correlated to HPV positivity: koilocytic atypia, multinucleation, acanthosis, papillomatosis, dyskeratotic cell, mitosis in the lower basal third of the epithelium, hyperplasia of basal layers. Results: In selected samples pathologic diagnosis was chronic cervicitis in 37 cases (7%) and cervical intraepithelial neoplasia (CIN) in 13 cases (including CIN I in 6 cases, CIN II in cases, CIN III in 2 cases). HPV DNA was positive in 6 cases, including.% of chronic cervicitis (2 cases) and 3.8% of CINs (including 33.3% of CIN I, % of CIN II). The analysis did not indicate any strong relationship between morphological criteria and HPV. The only finding showed an independent, straight and weak correlation between HPV and koilocytic atypia (P value=.3 & Kappa=.296) with sensitivity of 1% and a relatively low specificity of 63.6%. By excluding mild koilocytic atypia, this correlation was amplified (P<.1 & Kappa=.669) and appear acceptable sensitivity of 83.3% and specificity of 93.2%. The finding with highest positive and negative predictive value was the presence of definite koilocytosis (PPV=62.% & NPV=97.6%). Conclusion: In spite of association of some HPV infection with chronic cervicitis; there is no correlation between severity of chronic cervicitis and HPV infection. Although koilocytosis is a good indicative criterion for HPV infection; nevertheless, there is some limitations in histological diagnosis of cervical HPV infection. Key words: Human Papilloma Virus (HPV) - Polymerase Chain Reaction (PCR) - Biopsy ٢١٢